Timmertje

Net terug van een fantastische avond in Thialf, kijk ik nog even op Instagram en Facebook, naar de reacties op foto’s die ik geplaatst heb van het EK Schaatsen. In dit weekend alleen thuis (Ab is aan het werk in Dallas), heb ik een leuke avond uit gehad met Daniëlle. 

Op Facebook zie ik een actie van schaatsen.nl om kaarten voor zaterdag en zondag te winnen. Alles wat je moet doen is je mooiste schaatsherinnering delen in ‘250 tekens’. Maar ja voor die herinnering heb ik minimaal 250 woorden nodig.   

‘De mooiste schaatsherinnering’; bij die woorden dwalen mijn gedachten direct af naar ‘Valentijnsweekend’ in 1998.

Het is heerlijk weer, zeker voor half februari in hartje Londen. Voor het eerst sinds we Daniëlle en Frank hebben, zijn we samen, zonder de kinderen, een lang weekend uit. Hoewel het nog winter is, kunnen we al buiten op een terras zitten. In Londen ontbreekt het niet aan valentijns-artikelen en zelfs voor ons, winkelen is nou niet echt onze hobby, is ‘shoppen in Harrods’ een belevenis.

Toch zorgen we ervoor dat we ook niets van de Olympische spelen in Nagano hoeven te missen. Het is daar 10 uur later dan in Londen en een deel van de nacht, maar zeker ’s morgens vroeg, liggen we in onze hotelkamer naar de hoogtepunten van het schaatsen te kijken.

Op 14 februari wint Marianne Timmer de 500 meter en op 16 februari worden de legendarische woorden “Timmertje, Timmertje, wat ga je doen” door Frank Snoeks uitgesproken. Ze gaat de 1500 meter winnen in een nieuw wereldrecord 1:59.29. Weer thuis zien we de 10.000 meter met het oranje podium: Romme, de Jong en Ritsma. Beelden van Nagano 1998 roepen altijd weer de herinnering aan ons weekend in Londen op.