Dragrace

“Te natte baan – geen Dragraces in Drachten”, dit berichtje op Waldnet doet me denken aan onze eerste vakantiedag in Valfréjus. Nog geen boodschappen in huis, dus rond half elf gingen we naar ‘het centrum’ om lekker op een terrasje te ontbijten. Nog voor we daar aankomen, moet ik mijn oordoppen uitzetten vanwege ronkende automotoren. Wat een mensen in dat kleine centrum en wat een herrie. “Volgens mij gaan ze zo dragraces houden”, zeg ik tegen Ab omdat ik 2 rode auto’s naast elkaar zie staan, die het gaspedaal steeds indrukken.

Een groot voordeel heeft dit wel: het terras dat net nog vrij vol zat, is leeggestroomd en wij bestellen een lekker ontbijtje. Wanneer we net onze eerste hap van het croissantje genomen hebben valt het ons op dat de motoren uitgezet zijn en alle auto’s keurig in een lange rij staan. Het terras stroomt weer vol. De chauffeurs en iedereen die erbij hoort komen een drankje drinken en al snel worden we aangezien als eigenaar van één van de uitgestalde auto’s.

Ab en ik hebben helemaal niets met auto’s, dus op zich is dit best een rare ervaring. Bovendien zijn we zo ook niet gekleed. Het viel me op dat op de meeste kleding hetzelfde logootje van een stijgend paard te zien was en daar deden we niet aan mee.

Ik moest gelijk denken aan onze nieuwe auto, een Peugeot 308, de auto van het jaar 2014! We hadden hem al een maand toen mijn moeder vroeg: “Hoe is het eigenlijk met jullie nieuwe auto? Hebben jullie hem al?” Het is een prima auto hoor en het is fijn dat je met een nieuwe auto de bergen in kan, dan heb je tenminste geen zorgen van een oververhitte motor, maar ik vond het aparte model en de hoge instap van onze vorige auto, de ‘Jukebox’ ook prima.

Als ons ontbijtje op is en de meeste mensen uitgefotografeerd zijn, maak ik nog snel een paar foto’s van de mooie Ferrari’s. Waarschijnlijk met andere bedoelingen dan de anderen deze mooie auto’s op de foto zetten. Ik had al wel een vermoeden dat er nog wel eens een blogje over geschreven kon worden.