Water

Het woord water doet mij altijd denken aan onze kroonprins. Prins Willem Alexander houdt zich al jaren in diverse functies bezig met watermanagement.

Na dit weekend echter heeft iedereen bij de titel ‘water’ waarschijnlijk de tsunami in Japan voor ogen. Dat water niet altijd te 'managen' is, werd duidelijk. Ik raak iedere keer weer onder de indruk van de grote kracht van water, wanneer ik beelden van de zeebeving en daaruit voortkomende tsunami in Japan zie. Het water dat zo te zien geen enkele moeite heeft met het verplaatsen van auto’s of zelfs(delen van) gebouwen. Werkelijk alles wordt meegesleurd met de grote golf en achterloos op een totaal andere plaats achtergelaten als het water zich weer terugtrekt.

De glimlach die misschien tevoorschijn komt, wanneer te zien is dat een auto boven op het dak van een woning terecht gekomen is, vergaat je al snel als je de rest van de puinhoop ziet die deze golf achtergelaten heeft. Zelf heb ik wel eens op een glibberige rots gestaan, terwijl er golven op deze rots stuksloegen. Het resultaat was dat ik door de kracht van zo’n relatief kleine golf mijn evenwicht niet kon houden en onderuit ging.

Ook moet ik denken aan een surfer, die op metershoge golven alleen al door de kracht van die golf snel vooruitkomt.  

De kracht van water kreeg zondag-middag echter nog een andere betekenis. Bij ons in de kerk vond er een doopdienst plaats en weer was ik onder de indruk van de kracht van water. Ditmaal vielen een paar druppels zacht op het voorhoofd van de dopeling. Ze werd het gewaar, maar ook niet meer dan dat en toch kon je spreken van kracht, omdat die druppels water een teken en zegel waren van Gods verbondsbelofte. Graag houd ik dan ook dat beeld op mijn netvlies, maar de ramp in Japan duurt voort en nu moet datzelfde zeewater zorgen voor verkoeling van kernreactoren.

Wat een boel verschillende kanten zitten er aan water en geen mens kan zonder!