Logé

Ze is er weer, onze lieve, trouwe, waakse Sjieba en dat laat ze weten ook. Natuurlijk ook wanneer je een telefoongesprek moet voeren.

Ze is er weer, onze chaperonne, iedereen wordt netjes de deur uit gewerkt. Daar mag toch wel als beloning een lekker hondenkoekje voor ontvangen worden.

Ze is er weer, ons zenuwpeesje. Jassen van de kapstok pakken betekent dat ze de boel moet gaan bewaken en ze laat luid horen dat ze deze taak nog steeds goed aan kan.

Ze is er weer, onze dribbel. Als een schaduw gaat ze overal waar ik ook ga.

Ze is er weer, onze toetjesschaaltjesleeglikster, nog voordat de eerste hap genomen is, kijkt ze je al met haar trouwe hondenogen aan. “Laat je er wel wat voor mij inzitten”, lijken die ogen je te zeggen.

Ze is er weer, onze trappenloopster. Wanneer het bedtijd wordt twijfelt ze waar ze zal gaan slapen. Op zolder, oh nee, op kantoor, nou toch maar op zolder, of in de logeerkamer? Ach, krijg het heen en weer.

Ze is er weer, onze ongevraagde wekservice. Haar ingebouwde wekker staat op een uur of 5. Met een poot tegen de slaapkamerdeur laat ze horen dat er even een aai over haar bol gegeven moet worden.

Ze is er weer, mijn reden voor een blokje om, de oorzaak van mijn net iets te frisse neus.

ZE IS ER WEER poezenvriendin van de overkant. Wat heb je haar gemist hè de afgelopen tijd. Geniet nog maar even van onze logé en kom maar lieve kopjes geven. Maandag zijn haar baasje en bazinnetje weer terug van hun romantisch weekendje uit.