De grootste fan

Of je vindt hem mooi, of je vindt hem absoluut niet mooi. Dat is de reactie op onze nieuwe auto. We mochten ruim 3 maanden geleden een leaseauto uitzoeken en de enige voorwaarde was een van te voren vastgesteld maximum leasebedrag per maand. Ab had zich wat verdiept in merken en modellen. We zijn beiden niet van die ‘autofanaten’ en ik had dan ook geen voorkeur voor een bepaald merk of model.

Wel voor de kleur, of eigenlijk tegen: “Als het maar geen brandweerrood wordt!” En ja, één voorkeur had ik wel; het liefst een auto met een hogere instap, zodat je niet zo diep hoeft te bukken om in te stappen. Ab zijn keuze viel op een Nissan Quasqai en we vonden zo'n sunroof wel erg mooi. Helaas toen we bij de Nissan dealer gingen ‘proefzitten’ bleek dat hij met zijn hoofd tegen de rail aan de zijkant kwam en dus te ‘groot’ was voor deze auto. De dealer liet ons het nieuwere model, de Juke, ook proberen. Deze kleinere uitvoering kon zelfs 50 kg meer trekken en we zaten er prima in. De beslissing was al snel genomen, het werd een Nissan Juke en als kleur koos Ab… ROOD. Precies dezelfde als in de tv commercial.

Onze auto was nog in bestelling en tijdens een familiediner ter gelegenheid van de verjaardag van (o)ma kwam het onderwerp op auto’s. Mijn zus, een vervent BMW rijdster, vertelde in geuren en kleuren, dat ze nu toch een afschuwelijke auto had zien rijden: de Nissan Juke! Van je zus moet je het maar hebben, dank je wel zus, die hebben wij net besteld! Ook later, als de Juke eens ter sprake kwam, werd ons duidelijk: of je vindt hem mooi, of je vindt hem absoluut niet mooi. Een tussenmogelijkheid schijnt er niet te zijn.

De grootste ‘Jukefan’ zijn we na 5 dagen ‘Jukerijden’ al tegengekomen. Ons overbuurjongetje van 2,5 op de camping. We stapten nog maar net uit of het ventje kwam al enthousiast op ons af en riep: ”Nissan Juke, Nissan Juke, Nissan Juke”. Helemaal weg is hij van onze nieuwe auto en natuurlijk mocht hij er even in zitten. Als we wegrijden roept hij: “dag Nissan!” en als Ab weg is komt hij regelmatig even melden: ”Nissan weg”. Ja, hij is echt weg van onze Nissan Juke!

Bel-me-niet

Ring…ring…ring... (de zakentelefoon) “Goede middag, met Margreet de Kwaadsteniet.” “Goede middag mevrouw Margreet, met meneer Huppuldepup van Pretium Telecom. Mag ik van u de eindverantwoordelijke die gaat over de inkopen van uw kantoor?” “Daar spreek u mee. ” “O, mooi dat ik u dan tref mevrouw Margreet. Ik zie dat u op het ogenblik geen gebruik maakt van Pretium. Is het u bekend dat u mogelijk te veel betaalt aan telefoniekosten, mevrouw Margreet?”  

“Voor dat u verder gaat meneer, bent u afhankelijk van het bel-me-niet register?” ‘Jawel, daar zijn we inderdaad van afhankelijk, maar u staat in ons klantenbestand als voormalig klant van Pretium Telecom, daarom mogen wij u gewoon bellen”  “Dit antwoord kreeg ik twee weken geleden inderdaad ook van uw collega. Maar hij zou een aantekening maken, dat we niet meer gebeld wilden worden door Pretium Telecom” “Nou ik zie geen aantekening hiervan hoor mevrouw Margreet, maar u weet dat u bij Pretium Telecom minder betaalt dan bij uw huidige provider, mag ik vragen waarom u meer wilt betalen dan nodig is?”  “Ik wil gewoon niet meer gebeld worden door Pretium Telecom, maar ik begrijp dat dit niet mogelijk is.” “Natuurlijk is dit mogelijk, mevrouw Margreet,  ik maak een aantekening dat u niet meer gebeld wilt worden, dan wens ik u nog een fijne middag en verbind u nu door naar het bel-me-niet register.”

“Het bel-me-niet register, dat heeft toch geen zin, ik ben klant van u geweest, dus u hoeft geen rekening te houden met het bel-me-niet register, bovendien sta ik al geregistreerd”. “Dat klopt mevrouw Margreet, maar ik moet u toch wijzen op  het bel-me-niet register, goede middag… … U wordt doorverbonden…” Ietwat gefrustreerd hang ik op. Nu maar hopen dat die aantekening werkelijk gemaakt is en ik dit soort telefoontjes niet meer hoef te beantwoorden.

Bijkantoor

Het is wat verwarrend, ik geef het toe. Wanneer we in het weekend in Kaatsheuvel zijn, zijn we op de camping en zijn we door de weeks in Kaatsheuvel, dan zitten we in ons bijkantoor. Voor ons is de overgang niet erg groot: ook in Drachten hebben we kantoor aan huis en is het kantoor in principe in het weekend gesloten. Waarom is het voor veel mensen dan moeilijk te geloven dat we ook tijdens ons verblijf in het zuiden van het land ‘gewoon’ aan het werk zijn?

Ik kan wel een paar redenen verzinnen eigenlijk. Ten eerste: wanneer we eind van de middag gebeld worden, is de kans groot, dat we in de schaduw van onze parasol voor onze caravan met een heerlijk koud pilsje zitten te genieten van het mooie campingleven en het prachtige weer. Ten tweede, als we na een weekje hard werken weer thuis zijn in Drachten, zijn we weer een tintje donkerder gekleurd van het heerlijke buitenleven op de camping. Ten derde: de laatste tijd zijn we eigenlijk alleen maar mobiel te bereiken en dat geeft niet echt een idee van ‘kantoorwerk’.

Misschien is er nog wel meer aan te voeren. Dit alles heeft er in ieder geval voor ons in geresulteerd, dat we in overleg zijn gegaan betreffende verlenging van ons huurcontract van ons bijkantoor. Zelfs op de receptie hier op de camping gaf dat wat verwarring, want jaarcontracten waren al volgeboekt, omdat met Hemelvaart en Pinksteren de camping al vol stond. Maar ja die dagen is ons bijkantoor wel gesloten, maar zullen we wel recreatief aanwezig zijn op de camping, het ging juist om het hoog- en naseizoen.  Ze hebben op de receptie wat tijd nodig om in hun administratie te kijken of we een verlenging van ons contract kunnen krijgen, maar de kans is groot, dat we ons bijkantoor hier tot 29 oktober open kunnen houden.