Volgen

Verbaasd staarde ik dinsdagmorgen naar mijn e-mail: ‘Deucediving’, een duikvereniging uit ’s Gravendeel volgt me nu op Twitter. Waar ken ik die nu van? Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik niets van duiken moet hebben. Niet dat ik bang ben in het water, maar om nu met een fles op mijn rug de diepte in te duiken, nee mij niet gezien. Toch even op hun website kijken of we gezamenlijke contacten hebben. Nee hoor, ook geen resultaten.

Opeens schiet het me te binnen. Ik was maandag niet erg lekker en besloot vroeg naar bed te gaan. Omdat de maandagavond min of meer een vaste ‘msn-avond’ is met mijn moeder, besloot ik via Twitter een Tweet de wereld in te sturen: “Helemaal niet fit, spieren en ingewanden protesteren, ik duik lekker mijn bed in”. Het bericht heeft ’s Gravendeel ook bereikt, tenminste het woordje ‘duik’ dan, want als ze het bericht echt goed gelezen hadden, waren ze me niet gaan volgen.

Dit alles deed me denken aan een eerder voorval. Ik vond een slagzin van Happyhome nogal vreemd en mijn Tweet was toen: “Gelezen op nu.nl een slogan van Happyhome: “Last minut Hemelvaart” Ik krijg daar toch een ander beeld bij dan ze bedoelen”. Prompt de volgende dag een nieuwe volger erbij: ‘Happyhome’ is now following you on Twitter! Ook toen bekroop me het gevoel al van Orwell’s ‘Big Brother is watching you’.

Maar niet alleen via Twitter wordt er ‘gekeken’ wat er ingetikt wordt; zo zocht ik via Google een paar plaatjes bij mijn blog van 15 maart over “Water”. Ik wilde nog een plaatje van een surfer toevoegen en via afbeeldingen van Google vond ik wat ik zocht. De volgende dag was ik een volger op Twitter rijker: een winkel in surfartikelen volgde me op Twitter. Ik denk echter, dat deze beheerder / beheerster de Tweets werkelijk las, want dit volgen duurde maar heel kort. Ik ben benieuwd hoelang het duikteam het volhoudt om mijn Tweets te volgen. Maar ja ik ben al lang blij dat het bij een duikteam gebleven is en dat ik geen ander soort volgers overgehouden heb aan de woorden ‘ik duik lekker mijn bed in’.

(de plaatjes in deze blog zijn deels de originele avatars van Twitter)

Kluif

Een beetje spijt had ik wel vanmorgen. Gisteren had ik mijn kapster opgebeld voor een afspraak en ik heb de mogelijkheid van de donderdagmorgen afgeslagen, vanwege mijn vaste wandelmorgen. En nu komt de regen met bakken uit de lucht. Had ik toch lekker gerieflijk bij de kapster binnen kunnen zitten en een prima smoes gehad om niet te hoeven wandelen op deze eerste echte herfstdag.

Maar die kans had ik aan mij voorbij laten gaan en ik ben daarom met frisse moed op pad gegaan. Het was een klein wandelgroepje vandaag. We hebben lekker gelopen, ondanks de regen en voldaan ben ik weer naar huis terug gegaan. Thuis aangekomen gaat de deur wat moeilijk open, er ligt wat achter de deur. Alles wat door de brievenbus gegooid wordt, belandt achter de deur en soms geeft dit problemen met binnenkomen.

Eenmaal binnen is er een aangename verrassing, want naast een dunne ordner met administratie en wat papieren die eruit gevallen zijn, ligt een heerlijke kluif! Ik weet meteen wie van mijn zakelijke klanten zijn kwartaaladministratie is komen brengen. Fred, de beveiliger, die zelf een kennel met herdershonden heeft. Toen Sjieba nog bij ons woonde, kreeg ze iedere keer als hij zijn administratie kwam brengen een kluif of kauwstaaf van hem. Hoewel Sjieba al een jaar niet meer bij ons woont, neemt Fred nog ieder kwartaal een beloning mee.

Af en toe is het een hele kluif om een ‘schoenendoosadministratie’ keurig in te boeken en het is daarom erg attent om een aardigheidje hiervoor te geven, maar ik denk toch dat ik deze beloning bewaar totdat Sjieba een keer langs komt.