donderdag 28 juli 2011

Vakantie

Eindelijk kwam het ervan, een afspraak met Hilda de kapster. Want na het zien van de foto links is iedereen het er wel over eens; ik ben veel te lang blijven lopen met een kapsel dat hoognodig vakkundig onderhanden moest worden genomen. De vakantietijd was echter al aangebroken en Hilda was precies in de periode dat ik een afspraak wilde maken met vakantie en eerlijk gezegd kwam het na haar vakantie er maar niet van om een keer af te spreken.
Vakantie is trouwens altijd een dankbaar onderwerp bij de kapper. Natuurlijk juist deze tijd, want of je staat vlak voor een vakantieperiode en kan breeduit vertellen over waar de reis naar toe gaat en waarom je juist voor deze bestemming gekozen hebt, of je bent al weggeweest en kan je ervaringen delen met de kapper, of de kapper met jou. Ik wist dat Hilda naar Egypte was geweest en was erg benieuwd naar haar waterpijpverhalen.
Laat ze nou juist gisteren een door haar en haar man samengesteld fotoalbum van haar reis naar Egypte thuisbezorgd hebben gekregen. De postbode belde speciaal aan om het pakket(je) te overhandigen. Ze had het fotoalbum meegenomen en zodoende konden we er allemaal van genieten. Ze waren 8 dagen weggeweest en helaas waren niet alle foto’s in het album afgedrukt. Met een grote glimlach werd het boekje overhandigd en tot mijn verbazing paste het in mijn handpalm. Een fotoalbum van ongeveer vijf bij tien centimeter. Leuke foto’s, handzaam album en ik heb de vakantiesfeer en een beetje de waterpijp mogen proeven, maar volgens alle aanwezigen in de kapsalon paste het pakketje best door de brievenbus en had die postbode er niet speciaal voor hoeven aanbellen.

zondag 24 juli 2011

In de koffer

Het heen en weer rijden naar Kaatsheuvel lijkt soms niet meer dan het verplaatsen van steeds weer dezelfde spullen. De laptops en ordners, om te kunnen werken en de kussens om na de arbeid lekker te kunnen slapen. Mijn fotocamera, gewoon omdat ik die altijd bij me wil hebben, kledinghaakjes, met of zonder overhemden en natuurlijk de grote zwarte koffer. Op de heenweg naar Kaatsheuvel vol met netjes opgevouwen kleding en handdoeken, terug met dezelfde inhoud, maar dan minimaal 1 dag gebruikt en iets minder netjes gevouwen.

We hadden alle spullen gisteren weer naar Drachten gebracht en omdat het tegen winkelsluitingstijd liep, ben ik nadat we de spullen in huis gezet hadden, gelijk boodschappen gaan doen. Al liep het al tegen 8 uur, we moesten nog eten, dus snel boodschappen in huis halen en dan de avondmaaltijd klaarmaken. Maar voordat ik achter het aanrecht kon gaan staan, werd ik door Ab mee naar boven genomen, omdat hij me iets moest laten zien.
Hij liep richting slaapkamer en had bij het opruimen van onze kussens zijn vraagtekens gezet bij iets wat aan het voeteneind van ons bed lag: 4 BH-tjes en een glimmende boxer! Duidelijk niet van ons. De BH-tjes kwamen me wel bekend voor, maar de boxer niet. Frank had vorig weekend een bbq in ons huis met zijn voetbalvrienden (die kratjes bier op de foto hierboven zijn stille getuigen hiervan), er was geen sprake van damesbezoek volgens ons. Toch maar aan Frank vragen hoe die lingerie op ons bed terecht gekomen was.
De oplossing was simpel en snel gegeven: Frank had een koffer nodig voor zijn vakantie en boven op de linnenkast lag nog een groen exemplaar. Voor de zekerheid even gekeken of alles uit de koffer gehaald was en nee dus… de lingerie was afkomstig van Daniëlle en Rogier. Na hun huwelijksreis hebben ze de koffer niet goed leeggemaakt. Frank vond het niet nodig om op zijn vakantiereis met deze spullen te sjouwen en heeft het dus achter gelaten ‘in onze koffer’.

maandag 11 juli 2011

Stilte

De hele zaterdag liep ik al rond met het voornemen een heerlijke lange wandeling te maken, maar het kwam er steeds niet van. Hoewel we vroeg gewekt werden doordat er op de boomkwekerij naast de camping vanaf 8 uur flink gesnoeid moest worden, hebben we toch lang in bed gelegen en vloog de ochtend voorbij. ’s Middags begon de uitzending van de Tour de France, waar we beiden graag naar kijken. Maar voor ons doen aten we vroeg ’s avonds, dus kon ik toch mijn voornemen in vervulling laten gaan.

Om 8 uur heb ik de stoute wandelschoenen aangetrokken en ben ik erop uit gegaan. De gezellige campingbarbecue met live muziek was nog volop aan de gang en al neuriënd liep ik langs het halfvolle terras. Het geluidsniveau won het van het muziekniveau. Ik dacht dat er een soort karaoke georganiseerd was, maar het bleek te gaan om muziek van ‘niemand minder dan The Dutch Show Company’, zoals ik ze later aangekondigd zag in het recreatieprogrammablad. Op naar de Loonse en Drunense duinen, die tegen de camping aan liggen.

Het eerste wat je tegenkomt als je deze duinen inloopt zijn de bordjes “waterwingebied” en “stiltegebied”. Voor water had ik zelf gezorgd, maar de stilte leek me wel lekker. De live muziek won het echter van de stilte. Hoe ver ik ook liep, ik kon blijven mee neurieën op de muziek van de camping. Maar stil was het wel; ik kwam geen mens tegen! Twee uur heb ik gelopen zonder ook maar één persoon tegen te komen.

Toen werd het tijd om terug te keren naar de camping. Maar ja welke kant moest ik oplopen om uit het duingebied te komen? Nou met behulp van de luide muziek en de ondergaande zon lukte het me aardig om op de van te voren geplande plaats uit het duingebied te komen. Moe en voldaan, genoten van de stille duinen, helaas niet van de stilte, kwam ik rond half 11 weer bij onze caravan.